Γιώργος Μ. Βουτσής: " Ο χαρταετός με τις βούλες "

 Από τις  πλέον έντονες παιδικές μου μνήμες...

Θυμάμαι, απογεύματα με κρύο και αέρα να κάθομαι σε κοίλωμα βράχου,

 σε οικόπεδο ανηφορικό άδειο αλλά με βράχια και αγριόχορτα γεμάτο,

και να έχω πετάξει τον χαρταετό αφήνοντας όλη την καλούμπα, 

και αυτός να βρίσκεται πάνω από το φρούριο! 

Μιλάμε για απόσταση περίπου δύο χιλιομέτρων!

Πάμε στο ποίημα...

 

Ο χαρταετός με τις βούλες 

.........................
Καθαρή Δευτέρα χωρίς χαρταετό
Το μεσημέρι όμως έγινε το θαύμα!
Ο πατέρας με ένα τεράστιο 
ροζ με κόκκινες βούλες
και μια καλούμπα χιλιόμετρα!

-Τον πούλαγε όσο όσο φεύγοντας
ένας Αθηναίος ,τον πήρα σχεδόν τσάμπα!
Έτσι εξηγούνταν λοιπόν 
αλλά εμάς τι μας ένοιαζε;

 
Τον λατρέψαμε μαζί με τον Ηλία
αυτόν τον χαρταετό!
Πάντα πιο ψηλά απ' όλους και πιο μακρυά!
Όπου πηγαίναμε να τον πετάξουμε
όλοι τον θαύμαζαν!

Έμεινε ,για χρόνια ονομαστός
σαν ο χαρταετός με τις βούλες !

Έργο μου με παστέλ για τις ανάγκες του ποιήματος.