Μάρκος Βουτσάς και Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος: Γιώργος Μ. Βουτσής : Οι άνθρωποι μου

Πρόλογος

...........

Μια νοσταλγική αναδρομή σε κάποιες στιγμές της ζωής μου, για να έχουν να θυμούνται,όσοι θα ήθελαν να μάθουν κάτι περισσότερο για μένα. Θεωρώ επιβεβλημένο να παραθέσω, εδώ, κάποιες σκέψεις μου για την παρουσία μου, το προσωρινό πέρασμα από τη σκηνή της ζωής.

Η μεγάλη αντίφαση στον άνθρωπο είναι η συνειδητοποίηση της ασημαντότητάς του, αλλά και η συνειδητοποίηση ότι όσα γνωρίζει, όλα όσα θαυμάζει, τα πάντα -σε τελευταία ανάλυση- φιλτράρονται από ένα όργανο αποκλειστικά δικό του, τον εγκέφαλο. Τρομακτικό να το διανοηθείς, αλλά και να το συνειδητοποιήσεις. Να είσαι εσύ ο παγκόσμιος δέκτης και παράλληλα η δική σου παρουσία (η λειτουργία σου ως πομπός) να είναι μηδενική έως μηδαμινή μπροστά στα δισεκατομμύρια των ανθρώπων. Πλην εξαιρέσεων ο άνθρωπος πρακτικά κινείται και ζει με κάποιους ανθρώπους, τους ανθρώπους του, και με τις πληροφορίες που λαμβάνει από το εγγύς ή μακρινό του περιβάλλον. Σήμερα με το διαδίκτυο υπάρχει πρόσβαση σε όλη σχεδόν τη γνώση, και από αυτή την άποψη, ο άνθρωπος που την επιζητά δεν μπορεί να είναι παραπονούμενος. Άρα, πολύ απλά, το μυστικό βρίσκεται στο τι αναζητούμε και εφ' όσον το ανακαλύψουμε να νοιώσουμε τη χαρά και την ικανοποίηση ότι προχωράμε ένα βήμα μπροστά στην πνευματική μας εξέλιξη. Από αυτό το πρίσμα, κοιτώντας την ανθρώπινη ύπαρξη, καταλαβαίνεις πιο ρόλο παίζει η παιδεία. Με τι μάτια θα δεις αυτόν τον χώρο, όπου είχες την τύχη να γίνεις- προσωρινά - ένα μόριο στον αέρα του, να τον γνωρίσεις και, αν είσαι τυχερός, να τον απολαύσεις.

Την παιδεία όμως κανείς δεν θα σου την δώσει δωρεάν. Τυχεροί οι άνθρωποι, που από τα μικράτα τους, έχουν κάποιον "γκουρού" που θα τους καθοδηγήσει είτε με τα λόγια του ή με το παράδειγμα του. Η πολυπλοκότητα είναι το χαρακτηριστικό του κόσμου και το τυχαίο! Κάτι που κάποια στιγμή το αντιλαμβάνεσαι και προσπαθείς να επιβιώσεις μέσα σ' αυτό το χάος, όπου τίποτα δεν εξαρτάται από σένα αλλά και εσύ είσαι αυτός που καλείσαι να αναλάβεις δράση, δηλαδή την ίδια στιγμή είσαι ο μοναδικός αναγνώστης αυτού του βιβλίου που γράφεται κάθε μέρα αποκλειστικά για σένα, αλλά τον σκοπό σου καλείσαι να τον πετύχεις μοναχός!

Αν καταφέρεις να τον βρεις και να τον εκπληρώσεις, θα εξαρτηθεί από πάρα πολλούς παράγοντες με κορυφαίο όλων... το τυχαίο. Πιστεύω ότι σ' αυτό ο άνθρωπος δεν μπορεί να επέμβει, να το καθορίσει. Η ζωή και η συνέχεια της έχει χαρακτήρα χαοτικό.

Γι' αυτό και, πριν από οποιαδήποτε ενέργειά μας, ευχόμαστε κι αναφωνούμε "καλή τύχη!".

Γενεαλογικό μου δένδρο

.......................

Τελικά τι είμαστε;

Όλοι αποτελούμε μέρος ένός δέντρου, το ονομάζουν γενεαλογικό. Οι ρίζες του δέντρου χάνονται στα βάθη των αιώνων χωρίς τελειωμό. Για σκεφθείτε το! Μόνο για τα κοντινά κλαδιά μπορώ να μιλήσω και αυτά είναι εκεί ψηλά στις κορυφές του δέντρου. Από κάτω κοιτώντας δεν τα βλέπεις, υπάρχουν ωστόσο, όπως υπάρχουν και οι ρίζες, αόρατες πλέον.

Τα πιο κοντινά κλαδάκια οι γονείς μας.

Δύσκολη η συμπλήρωσή του διότι, όταν μπορούσα να πάρω πληροφορίες, δεν τις πήρα.

Στη νεαρή ηλικία λες: "Έλα μωρέ, έχουμε χρόνο".

Όταν, όμως, ο χρόνος πληρούται, πανικοβάλλεσαι και γράφεις... αλλά κάνεις πολλά λάθη.

Ας ελπίσω, λοιπόν, να κάνω όσο λιγότερα λάθη μπορώ, αλλά σας διαβεβαιώνω ότι αυτά που θα γράψω είναι σίγουρα και τεκμηριωμένα! Φυσικά, θα υπάρχουν και κάποιες παραλείψεις...

Κατ' αρχήν, να πω ότι αισθάνομαι τυχερός για τις ρίζες μου, καθόσον από τη μεριά του πατέρα μου είμαι Μικρασιάτης από την  Αγία Παρασκευή του Τσεσμέ (Σμύρνη) και από τον παππού μου από την Ύδρα, και μάλιστα από αρβανίτικο σόι.

Τα επίθετα παραπέμπουν κάπου και έχουν την εννοιολογική τους εξήγηση.

Το αρβανίτικο επίθετο "Βέγγος" προέρχεται από την Περσική λέξη Benk= φαρμακερό φυτό.

Το επίθετο "Βουτσάς" αναφέρεται στη βαρελοποιία= Βαρελάς.

Αλλά και εδώ έχουμε κάποιο πρόβλημα εμείς οι Βουτσάδες.

Το πραγματικό μου επίθετο είναι Βουτσής.

Ο παππούς μου (από τον πατέρα) λεγόταν Ηλίας Βουτσής και ζούσε στην  Αγία Παρασκευή του Τσεσμέ.

Πέθανε πολύ νέος από την ισπανική γρίπη, το 1917. Δεν ξέρω αν και τότε υπήρχαν κάποια συνωμοσιολογικά καθίκια, για να πουν ότι πέθανε από... γεράματα!

Υπάρχουν κάποιες επισημάνσεις για τον παππού Ηλία.

Πρώτον: Ήταν εξαίρετος ψάλτης με σπουδή ολιγόχρονη στη Σμύρνη, εξ ου και ο καλλίφωνος πατέρας μου, ο Μάρκος και κάποια ψήγματα που ήλθαν σε μένα. 

Δεύτερον: Μετά τον πρώτο διωγμό -το 1914-  κατέληξε στη Βόρεια Εύβοια, στο χωριό Ποτόκι (από τις ποτοκιές), όπως το έλεγαν οι ντόπιοι. Οι εκεί, όμως, πρόσφυγες όντας αρκετοί το ονόμασαν Ασμήνι (από το "ας μείνουμε" εδώ).

Μια φορά, λοιπόν, πήγε ο παππούς στον Περαία και, όπως τα έπιναν σε κάποιο μαγαζί με ορχήστρα, άρχισε το τραγούδι. Νέκρωσε το μαγαζί! Σταμάτησαν όλοι, για να ακούσουν το παλικάρι που τραγουδούσε!

Με το τέλος, ο ιδιοκτήτης τον πλησίασε και τον ρώτησε πόσα θέλει για να τραγουδάει στο μαγαζί.
Εκείνος, όμως, αρνήθηκε λέγοντάς του:
"Εγώ τραγουδάω για το κέφι μου, το επάγγελμά μου είναι ψαράς".
Τρίτον: Στο Ασμήνι πουλούσε ψάρια στην πλατεία του χωριού. Κάποιος μπάσταρδος τον κατηγόρησε ότι τον έκλεψε στο ζύγι! Δυο πράγματα, δυστυχώς, έπρεπε να γίνουν εκείνη την ώρα: ή να βγάλει το μαχαίρι λύνοντας , έτσι, τη διαφορά ή να φύγει και να πάει να  πέσει με τα ρούχα (βράκες) στη θάλασσα.
Ο παππούς προτίμησε το δεύτερο και, καθώς ήταν βρεγμένος, κάθισε σ’ έναν βράχο για να στεγνώσει.
Εκεί,  πούντιασε... υπήρχε και η γρίπη και... πάει ο λεβέντης! Πέθανε μετά από κάποιες μέρες.
Η γυναίκα του, Ευγενία Ανδρεαδάκη, με τον Μάρκο μηνών θρηνούσε πάνω στα μάρμαρα του τάφου του κάθε μέρα, μέχρι που αρρώστησε και αυτή και πέθανε.
Έτσι, ο πατέρας μου δε χάρηκε αγκαλιά γονιού και τον μεγάλωσε στο χωριό η γιαγιά του, η Αλεξάνδρα Ανδρεαδάκη (από τη μάνα του, την Ευγενία).
Με τον δεύτερο και τελειωτικό διωγμό, με τον μικρό στην αγκαλιά της, πέρασε με βάρκα στη Χίο.
Εκεί, τη ρώτησαν (βιαστικά, μάλλον, μέσα στον χαμό) το ονοματεπώνυμο του πατέρα μου και εκείνη απάντησε Μάρκος Βουτσής.
Ο γραφιάς, όμως,  άκουσε "Βουτσάς"  και έτσι μας κόλλησε το "Βουτσάς"....
Ας είναι όμως...
Κάτι που πρέπει να τονιστεί είναι ότι το χωριό μας, η Αγία Παρασκευή, κατοικήθηκε στα ΒΑ παράλια του Τσεσμέ (απέναντι από τη Χίο) στα 1760 από πολλούς αιγαιοπελαγίτες ναυτικούς,
κυρίως Κυκλαδίτες.
Άρα και από τους δυο παππούδες μου είμαι με αίμα που αρμυρίζει!
Από τον μεν πατέρα έχω τις πολλές ευαισθησίες και τη φωνή, από τη δε μητέρα το πείσμα, την αποφασιστικότητα και την καλλιτεχνική ευαισθησία(όπως είχε και εκείνη στην ραπτική... που την εκτελούσε αριστουργηματικά).

Για τον πατέρα μου τον Μάρκο έχω γράψει την ιστορία του, σε ένα ξεχωριστό βιβλίο με φωτογραφικό υλικό, σε μορφή pdf.

Μάρκος Βουτσάς: 8 χρόνια 3 μήνες και 15 μέρες

Ας προσπαθήσω, στη συνέχεια, να ξεδιπλώσω το κουβάρι του γενεαλογικού μου δένδρου.
Θα ξεκινήσω, πρώτα, από το σόι της μάνας μου που και μεγαλύτερο είναι, αλλά και για το οποίο έχω και περισσότερες πληροφορίες.
Στην Ύδρα, λοιπόν, ο Γιώργος Βέγγος παντρεύτηκε την Αλεξάνδρα.  Δεν υπάρχουν στοιχεία,  εάν ο Γιώργος είχε αδέλφια... και το επίθετο της συζύγου του, Αλεξάνδρας, άγνωστο και αυτό.
Δεν έχω πληροφορίες για κανέναν πριν από αυτόν.
Ο χρόνος τοποθετείται γύρω στα 1870-1880, αν ληφθεί υπ' όψιν ότι οι νέοι μέχρι τα 25 είχαν παντρευτεί, ειδικά οι γυναίκες. 
Κάπου εκεί λοιπόν... με δεδομένο ότι ο παππούς μου Γιώργος Βέγγος γεννήθηκε το 1901.
Τέκνα τους ήταν ο Αντώνης, ο Κυριάκος, η Βασιλική, ο Τηλέμαχος και ο Αριστείδης.
Ο Αντώνης Βέγγος και ο αδελφός του, Κυριάκος, ήρθαν στη Χαλκίδα. 
Ο Αντώνης άνοιξε κουρείο και το επάγγελμα άσκησε στην συνέχεια και ο παππούς μου, Γιώργος.
Ο Αντώνης Βέγγος παντρεύτηκε την Αθηνά Ζέρβα με καταγωγή, πιθανότατα, από τη Στενή Ευβοίας.
Απέκτησαν μαζί οκτώ παιδιά!
Τα παιδιά ήταν τα εξής: Γιώργος(ο παππούς μου) , Παναγιώτα, Μαρία, Ελένη, Αλεξάνδρα, Δέσποινα, Βασιλική(Κούλα), Κωνσταντίνος.
Ο παππούς μου, Γιώργος Βέγγος(1901), παντρεύτηκε τη Μαρία (Μαρίκα) Νικολάου(1900) από την περιοχή της Κύμης -μάλλον  ανεξακρίβωτο- και από κάποια θρυλούμενα η καταγωγή της έφθανε μέχρι και την Κύπρο.  Η δε Μαρίκα είχε τέσσερεις αδελφές...
την Ορσαλία, Μαρία, Παναγιώτα και Ανέζω. 
Το ζευγάρι παντρεύτηκε κρυφά ,  διότι ο παππούς  υπηρετούσε ως  χωροφύλακας (είχε κάνει και στη Σμύρνη, πριν τον μεγάλο δεύτερο διωγμό).
Τότε απαγορευόταν να παντρεύονται, καθόσον υπηρετούσαν στη χωροφυλακή.
Απέκτησαν δύο παιδιά, την Ευανθία (Μπέμπα : 1924-1981) και τον Αντώνη (1926-1988).
Η Μπέμπα παντρεύτηκε τον πατέρα μου, Μάρκο Βουτσά (1916-1984)και έκαναν δύο παιδιά, τον Ηλία (1948) και εμένα, τον Γιώργο (1953).

Ο Ηλίας Βουτσάς παντρεύτηκε την Ευδοξία Μαυρίδου και απέκτησε δύο παιδιά, την Ευανθία Βουτσά(1974) και τον Μάρκο Βουτσά(1976.
Ο Γιώργος Βουτσάς παντρεύτηκε την Ευγενία Αθανασιάδου (1952) και απέκτησαν δύο παιδιά, τον Μάρκο(1975) και την  Περσεφόνη(1980). Πήραν διαζύγιο το 2012. 
0 Αντώνης Βέγγος (1926-1989;) ήλθε σε γάμο με τη Σωτηρία Σταμέλου από τα Χάλια(1928) και απέκτησαν δύο παιδιά τον Γιώργο(1954-2012;) και τη Μαρία (1956). Ο Γιώργος Βέγγος παντρεύτηκε την Σοφία Πανταζή και απέκτησαν δύο παιδιά, τη Σωτηρία και τον Αντώνη.
Ο Γιώργος πέθανε, γύρω στα εξήντα, από καρδιακό επεισόδιο.
Η Μαρία ζει πολλές δεκαετίες στη Γαλλία (Στρασβούργο μάλλον)
Δεν παντρεύτηκε από όσο γνωρίζω.
 
Πάμε, τώρα, στην κάθε μια από τις αδελφές του παππού μου.
 
Α)Η Μαρία παντρεύτηκε τον Νίκο Πιτσίδη και έκανε τέσσερα παιδιά, την Παναγιώτα (Τίτσα), την Αθηνά (Νανά) -  η οποία μου έδωσε όλες αυτές τις πληροφορίες  -  την Ευσταθία και τον Δημήτρη. 
-Η Τίτσα παντρεύτηκε τον Θανάση Σανιό (Λιμενάρχης, ο οποίος εργάστηκε και στη Χαλκίδα) και απέκτησαν δύο παιδιά, τον Νίκο και τη Βιργινία. 
-Η Αθηνά (Νανά) δεν παντρεύτηκε (αυτή μου έδωσε τις πληροφορίες). Πέθανε στη Χαλκίδα, όπως και ο αδελφός της... ο Δημήτρης Πιτσίδης.
-Ο Δημήτρης δούλεψε, για πολλά χρόνια, στα καράβια  και σε ηλικία συντάξιμη παντρεύτηκε στη  Χαλκίδα (έκανε και ένα κοριτσάκι).
-Η Ευσταθία παντρεύτηκε τον Σπύρο Δαφνή, αρχιμηχανικό στα καράβια. Απέκτησαν δύο παιδιά, τη Μαίρη και τον Γιώργο Δαφνή.
 Η Μαίρη παντρεύτηκε τον Ανδρέα Ανίβα και έζησαν στο Λάγος της Νιγηρίας.  
Απέκτησαν δύο παιδιά  τον Κωνσταντίνο (Οικονομολόγος) και τον Αλέξανδρο (Καπετάνιος).
Ο Γιώργος Δαφνής παντρεύτηκε τη Δέσποινα...
Β)Η Ελένη παντρεύτηκε τον Δημήτρη Ράνο στη Χαλκίδα. Αυτός δούλευε για χρόνια στο Δάριγκ  (Συρματουργείο).
Απέκτησαν δύο κόρες και έναν γιο: 
-Η Αικατερίνη (Κάκια) με δύο γάμους, άτεκνη, απεβίωσε από καρκίνο μαστού. 
-Η Βασιλική (Βάσω) παντρεύτηκε ανώτατο δικαστικό, τον Νικόλαο Ανδρουτσόπουλο. Απέκτησαν τρία παιδιά: τον Θανάση, τον Δημήτρη και την Ευαγγελία. 
-Ο Νίκος Ράνος παντρεύτηκε την Ευθυμία ... και απέκτησαν δύο παιδιά, την Ελένη και την Παναγιώτα. 
Η Ελένη με σοβαρό μακροχρόνιο πρόβλημα υγείας δεν παντρεύτηκε.
Η δε Παναγιώτα με τον ... ... απέκτησε δύο παιδιά.
Γ)Η Παναγιώτα (Τότα) έκανε δύο γάμους, χωρίς να αποκτήσει παιδιά. Τον πρώτο με τον... Βουγιουκλάκη (χωροφύλακας που χάθηκε στον πόλεμο) και τον δεύτερο με τον Αντώνη Μπάρκα.
Δ)Η Αλεξάνδρα (έπασχε –χρονίως- από την καρδιά της) παντρεύτηκε τον Γιώργο Κοντομερινό (εργοστασιάρχη), με χωρίς απογόνους κι αυτό το ζευγάρι.
Ε)Η Δέσποινα παντρεύτηκε τον Παναγιώτη Βασιλόπουλο και απέκτησαν μια κόρη, την Ελένη (Νίτσα). 
Η Νίτσα ήρθε εις γάμο με τον Παναγιώτη Σταθόπουλο και απέκτησαν ένα παιδί, τον Θεόδωρο.
ΣΤ)Η Βασιλική (Κούλα) παντρεύτηκε τον λοχαγό ... Μαμασούκα. Απέκτησε τρία παιδιά: τη Δέσποινα, την Αθηνά και τον Γιάννη. 
-Η Δέσποινα παντρεύτηκε τον... Δούκα και απέκτησε δύο παιδιά, την Κούλα και τον Δημήτρη. 
-Η Αθηνά ήταν άρρωστη -χρονίως- και δεν παντρεύτηκε (μάλλον επιληψία). 
-Ο Γιάννης (δούλευε για χρόνια οδηγός στο Δάριγκ) παντρεύτηκε την Ανθούλα Σαββίδου και έκανε τρία παιδιά, το ένα από αυτά η Παρασκευή.Αρκετά χρόνια, πριν τον θάνατό του, ήμουν ο γιατρός τους. Το σπίτι του βρισκόταν απέναντι από την πόρτα του Δάριγκ.
Ζ)Ο Κωνσταντίνος πέθανε 41 ετών -μάλλον- στην Κατοχή.
Πάμε, τώρα, στα αδέλφια του πατέρα του παππού μου, δηλαδή στα αδέλφια του Αντώνη Βέγγου και θείους του παππού μου Γιώργου.
 
Α)Ο Κυριάκος Βέγγος ήταν Διευθυντής Ταχυδρομείου Πειραιώς,  παντρεύτηκε την Καλλιόπη... από τον Βόλο και έκανε τρία παιδιά (ξαδέλφια του παππού μου).
-Τον Γιώργο Βέγγο, ο οποίος έγινε γιατρός Ω.Ρ.Λ. με δική του κλινική... στον Πειραιά (Κορυδαλλό).
Αυτός παντρεύτηκε τη Βιργινία Πιτσίδου (Προφανώς, σόι με τον Νίκο Πιτσίδη, ο οποίος είχε παντρευτεί την αδελφή του παππού μου, Μαρία).
Σημειωτέον ότι ο γιατρός είχε υιοθετήσει την Τίτσα,
κόρη της Μαρίας Βέγγου και Νίκου Πιτσίδη.
-Τον Αλέξανδρο Βέγγο(Δικηγόρος)... εμπλέκεται το όνομα Μαργαρίτα Βέγγου και αναγράφεται... πρώτη εξαδέλφη...(Δε βγάζω νόημα...).
Τώρα, από Αλέξανδρο Βέγγο πηγάζουν ονόματα δύο παιδιών...
Πρόδρομος (Μάκης) Βέγγος, Πτέραρχος(Θεσσαλονίκη). Παντρεύτηκε τη Λούλα (καθηγήτρια - μαθηματικός)κι απέκτησαν δύο παιδιά: τον Αλέκο Βέγγο, μαθηματικό και καθηγητή κλασσικής κιθάρας και τον Άγγελο Βέγγο, καθηγητή(;)
-Σοφοκλής Βέγγος(Αρχιτέκτων μηχανικός) παντρεύτηκε τη Μαρία... και απέκτησαν ένα παιδί, τον Αλέξανδρο (αρχιτέκτονας).
Β)Η Βασιλική Βέγγου παντρεύτηκε στη Χαλκίδα τον ... Βάχλα, αξιωματικό του στρατού με το βαθμό συνταγματάρχη. Έκαναν μια κόρη, τη Βιργινία... έως εδώ.
Γ)Ο Τηλέμαχος Βέγγος παντρεύτηκε την ... ... και απέκτησαν τρία παιδιά (πρώτα ξαδέλφια με τον παππού μου):  Τον Θανάση, τον Μιχάλη και τη Χρυσούλα.
Ο Μιχάλης δεν παντρεύτηκε.
Ο Θανάσης (ασαφής η περιγραφή).
Η Χρυσούλα παντρεύτηκε με τον δικηγόρο Ευάγγελο Γαλούνη και απέκτησαν τον Γιώργο Γαλούνη (Δικηγόρος- ΕΒΙΟΠ ΤΕΜΠΟ), τον Κωνσταντίνο Γαλούνη και την Ελένη (τα δύο τελευταία δίδυμα;).
Όλοι τους  ήταν δικηγόροι!
Δ)Ο Αριστείδης Βέγγος παντρεύτηκε την ... ... και απέκτησαν την Αλεξάνδρα, τον Αντώνη και τον Θανάση. Η Αλεξάνδρα παντρεύτηκε τον... Ποριώτη και απέκτησαν έναν γιο, τον Θεοδωράκη (αξιωματικός).

Για τις αδελφές της γιαγιάς μου πρέπει να πληροφορηθώ... Δεν ζουν πλέον αλλά από απογόνους. Μακάρι να σταθώ τυχερός.
 
 Δυστυχώς από τη μεριά του πατέρα μου τα άτομα χάθηκαν μέσα στην αντάρα των χρόνων εκείνων και οι άνθρωποι παραμένουν άγνωστοι. Πάντως στην Μηχανιώνα Θεσσαλονίκης, Στην Λάρισα, στον Βόλο, στην Σκιάθο , στην Χίο, στην Χαλκίδα, στον Περαία και στην Κρήτη όλο και κάποιον Βουτσά ή Βουτσή,Ανδρεαδάκη, Καρδαμύλα η συγγενή με κάποιο άλλο επίθετο θα βρεις. 

Αυτά γνωρίζω μέχρι στιγμής. Επαφίεται στο φιλότιμο των απογόνων η συμπλήρωση, η επέκταση και οι διορθώσεις σε τυχόντα λάθη δικά μου.

Θα γραφούν και άλλα, θα υπάρξουν προσθήκες αλλά ας συνεχίσω με φωτογραφικό υλικό.

Παππούς Ηλίας Βουτσής ( - 1917)

(1916-1984)

Ο πατέρας μου Μάρκος Βουτσάς στο σχολείο!

Στη Χαλκίδα πλέον, στις παράγκες, στα Τούρκικα μνήματα.

Με ένα τσαλακωμένο τετράδιο, χωρίς τσάντα.

Πήγε μέχρι την τετάρτη τάξη του "Ελληνικού" τότε σχολείου.

Πανέμορφος, καλοντυμένος με μαντηλάκι στην αριστερή πάνω τσεπούλα του

(ας ήταν καλά η γιαγιά Αλεξάνδρα που τον μεγάλωνε πασά!)

Γιάννης Ανδρεαδάκης

Αδελφός της γιαγιάς μου Ευγενίας

Γιάννης Ανδρεαδάκης με τη σύζυγο του Φιλιώ 

Αλεξάνδρα Ανδρεαδάκη (κόρη του Γιάννη Ανδρεαδάκη, πρώτη ξαδέλφη με τον πατέρα μου Μάρκο. Εδώ με τον σύζυγό της 

Δημήτρη Καρδαμύλα (και αυτός Αγιοπαρασκευούσης)

Έζησαν στην Μηχανιώνα Θεσσαλονίκης( έχουν φύγει πλέον από τη ζωή), όπου ζουν σήμερα τα παιδιά τους Παρασκευή και Μανόλης Καρδαμύλας (δεύτερα ξαδέλφια μου)

Η μάνα του παππού Αθηνά Ζέρβα με τις κόρες της(αδελφές του). 

Από αριστερά... Παναγιώτα,  Κούλα(;) Δέσποινα, Αλεξάνδρα(;.

Μπορεί να κάνω και λάθος... "παίζουν" και τα ονόματα , Μαρία και Ελένη.

Μοδιστράδικο της Πετούση-Λούκα στο πλάτωμα.

Μαθήτριες.

Η μάνα μου Ευανθία Βέγγου πρώτη καθιστή από αριστερά .

Μάρκος Βουτσάς πατέρας - Μπέμπα μάνα-Δέσποινα Βασιλοπούλου, αδελφή του παππού Γιώργου Βέγγου (Παραλία Χαλκίδας αρραβωνιασμένοι)15 08 1947

Ηλίας

Από δεξιά Γιώργος Βέγγος, Γιώργος Βουτσάς, Κουτσούκος (κουρέας και αυτός) με τη γυναίκα του Κουτσούκου, Μαρίκα Βέγγου, Γιώργος Παπουτσής, Ευανθία Βουτσά στο Φρούριο του Καρά-μπαμπά 02 Φεβρουαρίου 1960.

Κοντά οι Απόκριες. Αυτή είναι μια μεταμεσημβρινή βολτούλα. Τα θυμάμαι κάτι τέτοια, τα συνήθιζαν.

9ο Δημοτικό Σχολείο Καρά-μπαμπά Τάξη Β'

1961

Από επάνω αριστερά:

... ...(αυτός ήταν μαγκάκι), Γιώργος Σουλτάνης, ... Παλαμάρας, ... ..., Βαγγέλης Γαρέφαλλος, Γιάννης Κοκολάκης(+),Χρήστος Αμπελιώτης, ... ... , ...Στίγκας, Βαγγέλης Κουζουνάκης, ... ... , Αντώνης Γρηγορίου,...

Μεσαία σειρά από δεξιά

... ..., ... Πέτρου, Βασίλης Μανιός, Κώστας Κουζουνάκης, κ.Φλώρα Γουρνή (Δασκάλα),Θωμάς Βενετσιανόπουλος, ... Μπλέτσας, Γιώργος Βουτσάς, Γιώργος Τσαπρούνης(+)Την καθαρή Δευτέρα του 1972 σε ατύχημα, τα έχω γράψει, Γιώργος Νταλές, Νίκος Σταματαράς (+) σε ηλικία 15-16 από αλλεργικό φαρμακευτικό σοκ.

Κορίτσια όρθια από αριστερά:

Βούλα Κιαπέκου, Βαγγελίτσα Καρακατσάνη, ... ... , ... ... ,... ...,Βιργινία Σκουλή, Σωτηρία Νάνου, ... ..., Γιώτα Μάνεση , Ελένη Γιαμά.

Γονατιστές από δεξιά:

Αλέκα Παπαδοπούλου, ... ... ,... ... ,... ... ,... Σολογιάννη, Σούλα Λεοντζάκου.

Η " τσέτα " (μία από τις πολλές) του Καράμπαμπα.

(1961-62;)Καθαρή Δευτέρα.

Επάνω σειρά από αριστερά:

Γιάννης Παπαδόπουλος, Βαγγέλης Γαρεφάλλου(Ρούφας),

... Χ#Νικολάου, Γιώργος Κουζουνάκης, Κώστας Κουζουνάκης,

Γιώργος Βουτσάς, Κώστας Καρέγλης, (πίσω απ' αυτόν ίσως είναι ο Βούλης...), Νίκος Σκυριανός (Μπατίρης) κρατώντας μια καλούμπα, Μίμης Βαζάκας (μόνο το κεφάλι του μπροστά από τον Σκυριανό),

Κάτω σειρά από δεξιά:

Γιώργος Σουλτάνης,...Κουκουβίνος..., Ν.Ταυλαρίδης, Μίμης Τσαπρούνης και τέρμα αριστερά ένα χαμογελαστό παιδάκι κοιτάει τους...μεγάλους!

Τι χρόνια!

Αρχιμανδρίτης Νεκτάριος Τσούβαλης.

Πατρική φιγούρα των παιδικών μου χρόνων που μόνο καλές αναμνήσεις έχω από αυτόν.

Πρώτη σειρά από αριστερά:

... ... , Κώστας Κουζουνάκης, Δημήτρης Βαζάκας, Αρχιμανδρίτης Νεκτάριος Τσούβαλης, Νίκος Μάγγος, Γιώργος Βουτσάς, Σταύρος Αλατάς(+), ... ... ,Δημήτρης Θεοχάρης(+),

Πίσω σειρά από αριστερά:

Βαγγέλης Γαρέφαλλος, Γιάννης Κοκολάκης(+), Άκης Ανυφαντής, Νίκος Φερεκτσής, Γιώργος Αποστολόπουλος.

Πίσω τους(πάνω από τον Κοκολάκη) ο Λευτέρης Μαζαράκης.

Η παιδική χορωδία της "Ευαγγελίστριας" που η φήμη της είχε εξαπλωθεί σε όλη την Χαλκίδα και όχι μόνο.

Για να θυμόμαστε τους συνανθρώπους που όλοι μαζί βαδίσαμε τα πρώτα χρόνια της ζωής, να μνημονεύσουμε αυτούς που έχουν πλέον φύγει και να πούμε όλοι ένα μεγάλο ευχαριστώ στον άνθρωπο που μας καθοδήγησε στη ζωή, τουλάχιστον στα πρώτα χρόνια, στον Αρχιμανδρίτη Νεκτάριο Τσούβαλη.

Όλα ήταν έργο του Νεκτάριου!

Κάποια απογεύματα θυμάμαι καθόμασταν έξω από την εκκλησία οι δυο μας και μου έλεγε..."Άντε Γιωργάκη πάμε να κάνουμε εσπερινό" Τι γλυκιά φυσιογνωμία, τι καλός άνθρωπος! Μακάρι όλοι οι παππάδες να ήταν έτσι.

Επάνω σειρά από αριστερά:

... ... , Δημήτρης Θεοχάρης(+), Χρήστος Τσαλκιτζής (Δεξιός ψάλτης), Νεκτάριος Τσούβαλης(+)αρχιμανδρίτης, Νίκος Φερεκτσής (αριστερός ψάλτης. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Άγγελο Μαντά που τον ήξερε!)), Μιχάλης Ζαφειρίου(φοβερός και τρομερός βαθύφωνος Θερμές ευχαριστίες στον Ανδρέα Βάθη που τον θυμήθηκε!),Αποστολόπουλος Γιώργος.

Δεύτερη σειρά από δεξιά:

Νίκος Μάγγος, Γιώργος Σουλτάνης, Κώστας Καρέγλης, Γιάννης Παπαδόπουλος ,Κώστας Κεραμιδάς ,Κώστας Κουζουνάκης,

Γιώργος Βουτσάς, Γιώργάκης Θεοχάρης(+), Γιώργος Τσαπρούνης (μπαλαδόρος!) Γιάννης Κοκολάκης(+), Άκης Ανυφαντής.

Κάτω σειρά από δεξιά:

Νίκος Ταυλαρίδης, Γιώργος Βατίκαλος, Δημήτρης Βαζάκας,... ... ,Γιώργος Τζιβάνης (+).

9ο Δημοτικό Σχολείο Καρά-μπαμπά Τάξη Ε'

1964

Εγώ με τη γραβάτα... δεν φοράει άλλο παιδί...

Επάνω από αριστερά:

Βασίλης Μανιός, Νίκος Μάγγος,... ... ,Βαγγέλης Γαρέφαλλος, Βαγγέλης Κουζουνάκης, Γιάννης Κοκολάκης (+),Θωμάς Βενετσιανόπουλος, Γιώργος Σουλτάνης, Κώστας Κουζουνάκης, Γιώργος Τσαπρούνης (+)

Μεσαία σειρά από αριστερά πάλι:

Πέτρου..., Γιώργος Βουτσάς, Κιαπέκου Βούλα, ... ..., Ελένη Τσαπρούνη, Σούλα Λεοντζάκου, Δημήτρης Κατσαρέλλης,...,

Τα όρθια κορίτσια από δεξιά:

Βαγγελίτσα Καρακατσάνη,Άντα Γουρνή,... Νίτη, Ελένη Γιαμά, Γιάννης Δημητρίου (δάσκαλος,χρυσός),Σωτηρία Νάνου,... Σολογιάννη,... ...,... ...,

Γονατιστές:

αριστερά η Βιργινία Σκουλή και η Γιώτα Μάνεση.

1971 Παρέλαση 25 Μαρτίου Τρίτη τάξη Β' Λυκείου Χαλκίδας

Από επάνω αριστερά:

Θανάσης Δέδες,Κ.Κυράνας,...Καρράς,...Σπυριδάκης,

Βαγγέλης Τζότζολας,Τάσος Ματσούκας,... ...,Γιώργος Βουτσάς, Γιώργος Κατσαντώνης,Θανάσης Κορώνης,Ι.Κυράνας,... Καράμπελας, Δημήτρης Καρβέλης,... ... ,

Καθιστοί από αριστερά:

Μιχάλης Μούκας, Θανάσης Πράπας, Χρήστος Καπετάνιος, Γρηγόρης Μπιλάλης(+)Δημήτρης Νάστας,...Θεοδώρου,...Γιανακάρας,...Τσατάλης.

Δεν αναγνωρίζω τα δύο παιδιά: αυτόν τον μισοσκημένο μπροστά στον Κορώνη και τον ενδιάμεσο από τον Θεοδώρου και τον Γιαννακάρα καθώς και τον τσολιά.

Γιώργος - Μπέμπα - Μάρκος

Ηλίας

Αντώνης Βέγγος (αδελφός της μάνας μου)

Σωτήρα Σταμέλου (Χαλιώτισσα)(1952 ή 1953)

Χριστούγεννα 1966. Όλοι μαζί σηκώνουμε το ποτήρι και χαιρετούμε τον ναυτικό Ηλία.

Από αριστερά ξεκινώντας...και με τις ηλικίες τους τότε...

Ευανθία Βουτσά(42),Γιώργος Βουτσάς(13,Μαρία Βέγγου(10)Γιώργος Βέγγος(65)Σωτηρία Βέγγου(39)Μαρίκα Βέγγου(66)Μάρκος Βουτσάς(50)Αντώνης Βέγγος(40)Γιώργος Βέγγος(12)

Επάνω δεξιά στην κορνίζα ο Μάρκος ναύτης στη Β. Ελλάδα με το ταχυδρομείο υπό μάλης(μη διασωθείσα ολόκληρη φωτογραφία).

Η μάνα μου Μπέμπα και η γιαγιά Μαρίκα φωτογραφίζονται στον διάδρομο του σπιτιού, όπου και το χριστουγεννιάτικο δεντράκι, για να στείλουν την φωτογραφία στον αδελφό μου Ηλία που ταξίδευε με τα καράβια.

Γιώργος Βέγγος με την Μαρίκα...1966

Χριστούγεννα 1966. Στην ταράτσα του σπιτιού με τον Γιώργο Βέγγο και την Μαρία Βέγγου (Ξαδέλφια πρώτα)

Το σπίτι μας την ίδια χρονιά (1966)

Ηλίας στο Κυρα-Κατίνγκω(Λαιμού-Πατέρα) - 1966

Kyrakatingo - Liberty 1956

Με τον αδελφό μου Ηλία(αριστερά) στα κάγκελα του νότιου λιμανιού της Χαλκίδας. Έχει γυρίσει από τα καράβια. Εγώ φοράω τα παπούτσια που μου έφερε δώρο (μπορντό,πολύ μοντέρνα σε σημείο που στην αρχή κοιμόμουν με αυτά!)

Στα σκαλιά της "Ευαγγελίστριας" του Καράμπαμπα (1973;)

Ευανθία - 1974

Μάρκος - 1976

Γιώργος Βέγγος(πρώτος ξάδελφος) στο μπιλιαρδάδικο του Παναγιώτη του "ντοματάκια" (γιατί έμοιαζε με ντοματούλα έτσι μικροκαμωμένος και συμμετρικός που ήταν)ψηλά στην Αβάντων αριστερά καθώς ανεβαίναμε απέναντι από το ζαχαροπλαστείο του Παπαλιόλου περίπου. Ο Παναγιώτης ήταν ένα καλοκάγαθο αλλά αθηρόστομο ανθρωπάκι. Όταν λέω ανθρωπάκι δεν τον υποτιμώ αλλά ήταν σαν τα υποβρύχια τσέπης(Το πρώτο ανάλογο πειραματικό υποβρύχιο τσέπης, το Χ-3, καθελκύστηκε τον Μάρτιο του 1942 και, μετά τις πρώτες επιτυχείς δοκιμές, το Ναυαρχείο διέταξε την κατασκευή άλλων έξι. Τα νέα “Σκάφη-Χ”, παραδόθηκαν τον Ιανουάριο του 1943 και έλαβαν τις κωδικές ονομασίες Χ-5, Χ-6, Χ-7, Χ-8, Χ-9 και Χ-10. Είχαν μήκος 15,5 μ, μέγιστη διάμετρο 1,8 μ. και βάρος 35 τόνων. Επανδρώνονταν από τετραμελές πλήρωμα και με μόνη εξαίρεση την παντελή απουσία πυργίσκου, λειτουργούσαν με τις ίδιες βασικές αρχές όλων των συμβατικών υποβρυχίων.)Το μαγαζί του ήταν υπόγειο και κατέβαινες καμιά 15αριά σκαλοπάτια. Εμείς του κάναμε πλάκα περνώντας από πάνω φωνάζοντας "Ντοματάκιααααα!". Η αντίδραση του ήταν άμεση..." τι σας έχω κάνει ρε κολόπαιδα τη μάνα ή την αδελφή σας έχω πηδήξει;"

Στο μαγαζί του είχε πινακίδες που έγραφαν "Οι ατζαμήδες δεν παίζουν" ή "Ο σκίζων τσόχα πληρώνει αμέσως τη ζημιά" Άλλη εικόνα: ο Παναγιώτης να λέει λίγες κουβέντες και μετά να φτύνει, προσεκτικά, σε ένα χωνάκι που έφτιαχνε κάθε τόσο. Πρέπει να είχε κάποιο νόσημα των πνευμόνων... παλιά tbc η σοβαρή χρονία βρογχίτιδα αν και για όσο τον γνώριζα δεν κάπνιζε. Αυτά με τον γραφικό Παναγιώτη, αξέχαστη φιγούρα!.