Υπάρχει ο πληρέστατος δικτυακός της τόπος που καλύπτει πλήρως την δημιουργό.
Είναι δική της "κόγχη " και δεν υπάρχει λόγος να χαθεί. Δεν θέλω να βάλω τμήματα του, δεν έχει νόημα μόνο να σας δώσω το... κλειδί. Πατήστε τον παρακάτω σύνδεσμο...
Είναι δική της "κόγχη " και δεν υπάρχει λόγος να χαθεί. Δεν θέλω να βάλω τμήματα του, δεν έχει νόημα μόνο να σας δώσω το... κλειδί. Πατήστε τον παρακάτω σύνδεσμο...
Η Φουρνή Μιραμπέλλου ανατολικής Κρήτης, ήταν το χωριό της. Βουνά γυμνής πέτρας με περιορισμένες παραγωγές αμυγδαλιών κυρίως δεν μπορούσαν να ταΐσουν , να ντύσουν, να ποδήσουν τους κατοίκους και ιδία τα παιδιά. Στερήσεις που τις αντιπάλευαν πεισματικά και φεύγοντας από το χωριό πεζοί, φτωχοντυμένοι και κακοποδημένοι γυρνούσαν μετά χρόνια με διπλώματα πανεπιστημιακά.
Αναπολώντας τα δύσκολα σπουδαστικά της χρόνια αποκαλούσε τις δυσκολίες ως αλληλοδιαδεχόμενο "πήδημα θανάτου".
Στις σπουδές την βοήθησε η γιαγιά της.
"Βήματα θανάτου" λοιπόν και οι Πανεπιστημιακές σπουδές.
Από το μαθηματικό στην φιλολογία και παράλληλα τα ιδιαίτερα μαθήματα. Με το πτυχίο της φιλολόγου έλυσε και το οικονομικό της θέμα. Δεν ξέχασε τη φτώχεια της και ένα τόσο δα πλάσμα με θάρρος υπεράσπισε με το λόγο της τους κατατρεγμένους με τον προοδευτικό της λόγο. Υπεράσπισε επίσης την δημοτική γλώσσα, μια γλώσσα για τους πολλούς που θα γινόταν εργαλείο για την πρόοδό τους
Η γραφή της ήταν αληθινή, έγραφε όπως ένοιωθε και πάντα αληθινά.
Αληθινή ήταν και στην πρώτη της ποιητική συλλογή του 1934 "Ώρες Αγάπης" Στην κατοχή είχε σπουδαία αντιστασιακή δράση με όπλο την πένα της γράφοντας τους ύμνους της ΕΠΟΝ και του ΕΛΑΣ, τον αντιστασιακό ποιητικό της τόμο" Της Νιότης και της Λευτεριάς". Παράλληλα πλούσιο πεζογραφικό έργο. Μεταφράσεις επίσης σημαντικών ξένων. Κριτική επίσης με συνέπεια, καλοπροαίρετη πάντα η κρίση της. Την σέβονταν όλοι.
Η τοποθέτηση της η πολιτική, το ότι πολέμησε τον κατακτητή και έδωσε τόσα πολλά στην Ελλάδα ανταμείφθηκαν με ισόβια στον άνδρα της (αρχικά θανατική ποινή) και άθλια ψυχολογική κατάσταση δική της. Πέθανε από βαρύ εγκεφαλικό το 1977. Η πατρίδα επιβραβεύει πάντα τα παιδιά της. Το σίγουρο είναι ότι υπάρχει σύγχυση στον ορισμό της πατρίδας.
